تقویم بابلی
بابلی‌ها تقویمی قمری داشتند. بنابراین آغاز سال آن‌ها با فصول سال هماهنگی نداشت و هرگاه تقویم، بیش از حد از سال خورشیدی عقب می‌افتاد، منجمان سلطنتی، ماه سیزدهم را به سال می‌افزودند. پس از قرن‌ها مشاهده و رصد ستارگان آسمان، به اختلاف میان سال خورشیدی و سال قمری پی بردند و سال‌های کبیسه منظم برقرار کردند.
این سنگ نمونه‌ای از تقویم ستاره‌ای بابلی‌هاست که پس از سال‌ها
رصد تنظیم شده است.
محاسبات آن‌ها در تنظیم سال‌های کبیسه، بعدها پایه‌ی تقویم در سرزمین‌های سوریه، بین‌النهرین، ایران دوره‌ی اشکانی، چین و نیز سرزمین‌های یهودی‌نشین شد. در آن زمان هر پادشاهی که به تخت می‌نشست، مبدأ تقویم را تغییر می‌داد. ثابت نبودن مبدأ تقویم بابلی از یک سو و مساوی نبودن طول سال‌های آن از طرف دیگر، تاریخ‌نگاری این قوم را دچار مشکل ساخت. پس از مدتی روحانیون مقرر کردند که هر پادشاهی که به تخت می‌نشیند، همراه با قسم خوردن به وفاداری و تعهد نسبت به سرزمین، باید متعد شود که تقویم را تغییر نمی‌دهد.
