دو راهی بزرگ
آیا فکر می‌کنید همه چیز به خیر و خوشی تمام شده و دیگر بشر راز جهان را کشف کرده و از چاه ضلالت بیرون جسته است؟
پاسخ منفی است.
مسیر حرکت سیارات با توجه به مدل کوپرنیک که فرض می‌کرد در مسیر دایروی به دور خورشید می‌گردند با چیزی که منجم‌ها از مسیر آن‌ها بر روی زمین می‌دیدند مطابق نبود!!
در این وضعیت دو راه پیش روست:
- عقب گرد به نظریه‌ی قبلی و محاسبات پیچیده‌ای برای توضیح حرکت سیارات که اگر کمی منصف باشیم در حد و اندازه‌ی ریاضیات آن روزگار کارهای دقیقی بوده‌اند!
- آرزوی ورود یک قهرمان به میدان علم برای نجات دادن نظریه‌ی عالم کوپرنیکی!
آرزو برآورده می‌شود
ارزش جاودانه‌ی عمل کپلر در اینجاست که قوانین ساده و روشنی برای حرکت سیارات کشف کرد و منظومه‌ی عالم کوپرنیکی را از بحران نجات داد.
از زبان کپلر (قهرمان):
«مدار‌ها در حقیقت دایره‌های محیط بر خورشید نیستند بلکه منحنی‌های بیضوی نزدیک به دایره را مجسم می‌کنند که خورشید را در یکی از دو کانون خود جا داده‌اند.»
اگر هر قطاع را یک مثلث در نظر بگیریم، مساحت همه‌ی آن‌ها با هم برابر است و سرعت سیاره در طول مدار یکسان نیست.
با استفاده از قوانین کپلر در می‌یابیم که سیاره‌ها با سرعت یکسان در حال حرکت به دور خورشید نیستند ولی در زمان‌هایی مساوی مساحت‌های مساوی را جاروب می‌کنند این بدان معناست که اگر ثانیه‌ی اول از سیاره به خورشید یک خط رسم کنیم و در ثانیه‌ی دوم هم در مکان جدید سیاره، خط دیگری به خورشید رسم کنیم و تقریباً مثلثی تشکیل شود و چندین بار این کار را تکرار کنیم، مساحت تمام این مثلث‌ها با هم برابر خواهد بود.
همان‌طور که مشاهده کردید سرعت سیاره وقتی به خورشید نزدیک‌تر می‌شود بیشتر است! پس قوانین کپلر نه تنها مسیر سیارات را توضیح می‌دهد بلکه تغییر سرعت حرکت آن‌ها را نیز تعیین می‌کند.
گالیله
گالیله هم‌عصر کپلر بود و با دوربینی که خود اختراع کرده بود قمرهای مشتری را رصد کرد.
چه‌طور رصد این قمر‌ها به تایید نظام کوپرنیکی کمک کرد؟
البته ارزش کار گالیله بیشتر در تحولی بوده است که به اصول مکانیک بخشیده بود تا جایی که نیوتن بعد‌ها همین اصول را در مدار سیارات استفاده کرد و طرح «منظومه‌ی عالم» کوپرنیکی را کامل کرد.
